Entre libro e libro tamén podemos ver de vez en cando a televisión, que non todo vai ser ler, que hai que descansar e sentarse nun cómodo sofá a ver algo, polo menos se non pode ser bo, entretido. Así que esta de hoxe é outra desas series entretidas, sen ningunha pretensión máis que esa, pasar un bo rato e sorrir máis dunha vez, aínda que non é directamente unha comedia. A serie titúlase “Último aviso” (“Burn notice” en inglés) e a súa primeira temporada foi emitida por Fox hai un tempo e agora, desde hai un par de meses máis ou menos apareceu na programación nocturna de “Cuatro”. En Estados Unidos van estrear en breve a cuarta, parece que ten bastante éxito de audiencia, que non todas chegan a este número, que cada vez máis se non teñen un certo número de espectadores desaparecen da programación rapidamente, algunhas case sen rematar ou rematando de golpe, resolvendo catro cousas e fóra. O peor é que a cadea que a emitía deixounos, de momento, sen ningunha das demais, so emitiron a primeira, que xa ten un tempo, pero as dúas restantes non dan aparecido, o que me ten un pouco fastidiado, xa que ao remate da primeira queda a cousa cunha certa tensión e xa teño ganas de saber que pasou despois, pero de momento non pode ser, haberá que protestarlle a estes de Fox a ver se poñen o resto.
É unha serie de acción, non de policías nin de forenses que tan de moda están ultimamente, e o protagonista é un espía, pero algo especial, claro. No primeiro episodio vemos como o axente Michael Westen volve á súa casa en Miami tras rematar sen éxito a súa última misión en Nixeria, xa que o seu contacto na zona non apareceu. Pronto saberá que foi “queimado”, un termo que se usa dentro do mundo do espionaxe para designar a aqueles axentes que son retirados do servizo sen darlles demasiadas explicacións porque xa non se lles considera axeitados para ese traballo. Así que se atopa sen contactos, sen armas, sen identificación, sempre vixiado non sabe moi ben por quen e con ordes de non saír de Miami. Ante esto decide investigar quen é o culpable da súa situación, o porqué da mesma e facer todo o posible por solucionala. Pero atópase completamente so e sen recursos, polo que o primeiro que fai é buscar algunha axuda. A primeira persoa que reaparece na súa vida é a súa exnoiva, Fiona Glenanne, que ademais é unha antiga terrorista do IRA, unha muller de recursos, especialista en armas, explosivos e moi decidida. Ademais dela contará tamén coa colaboración de Sam Axe, un antigo oficial de intelixencia da mariña que agora retirado usa o seu encanto para vivir a costa de enganar a mulleres maiores e con diñeiro que van a Florida en busca de algo de aventura. É un antigo amigo do protagonista que lle valerá como contacto co FBI, como axente dobre e proporcionándolle moitas cousas, ademais de actuar con el en moitos dos casos nos que traballarán. Ademais de todo isto temos tamén a un personaxe máis, Madeline Westen, a nai de Michael, unha muller que é todo un elemento, fumadora, bebedora, hipocondríaca e que non fará máis que converterse nunha preocupación máis que engadirlle ademais das que xa ten, xunto cun irmán medio delincuente medio cabeza oca que non dará máis que problemas. Ademais de todo isto, para darlle un pouco máis de profundidade a trama temos tamén un tema de malos tratos paternos cara ao protagonista que son importantes para a súa personalidade e forma de actuar e comportarse. Para poder manterse vaise dedicar a traballar como medio axente secreto medio detective en casos locais, contratado por xente normalmente con poucos recursos. Tanto é así que o seu primeiro caso chégalle a través dunha veciña da súa nai. O elemento común a todos os episodios será esa investigación que fai para saber quen é o culpable da súa situación, da que quere saír, el é un bo axente, un dos mellores (queda claro coas cousas que fai) e non acepta o seu novo estado. Cada capítulo terá ademais un caso deses nos que traballa, pero haberá unha serie de personaxes que irán aparecendo en varios, sempre relacionados coa súa “queima”. Como perdeu todos os medios dos que dispuña vai ter que substituílos polo seu inxenio, terá que usar toda a súa intelixencia para crear sistemas de vixilancia, seguridad, todo tipo de aparellos electrónicos e gadgets usando obxectos de uso común, sempre cheos de orixinalidade e moi efectivos.
Os actores son relativamente coñecidos, a maior parte saídos da televisión. O papel de Michael Westen é interpretado por Jeffrey Donovan, cara coñecida dalgunhas series pero que tivo un papel importante nunha das últimas películas de Clint Eastwood, “El intercambio”, onde literalmente bordaba o papel do policía encargado da investigación da desaparición do neno. A verdade é que cando a vin sorprendeume moitísimo a súa actuación, é un bo actor que espero que faga máis cine, pero nesta serie está moi ben, intelixente, cínico, simpático, ten de case todo. O papel da noiva faino Gabrielle Anwar, tamén actriz televisiva e con algunha película. Outro actor coñecido é o que fai o papel do amigo, Bruce Campbell, que os afeccionados ao cine de terror coñecerán por algunhas películas xa con algún tempo (“Terrorificamente muertos”) e algunhas películas máis, aínda que ultimamente aparece máis en televisión. Fai un papel ben simpático, un home que xa pasa de case todo, que se dedica a vivir o mellor que pode pero que non é capaz de non axudar ao seu amigo.
Algúns falan dela como unha versión modernizada dunha serie clásica dos anos 60, o “Superagente 86” que incluso tivo unha, imos dicir “pasable”, versión de cine nos últimos anos. A verdade é que eu non lle vexo demasiado parecido, aquela era unha comedia lixeiramente disparatada e esta ten algo máis de seriedade, pero non deixa de ser unha comedia de acción. Para min é máis unha mistura entre as películas de James Bond (máis que nada polo personaxe e a forma de actuar, non polo estilo visual nin esas cousas) e outra serie clásica de hai uns anos, “MacGyver”, coa que ten moitas similitudes. Os que recorden esta serie lembrarán que cunha corda de zapatos, unha pila e pouco máis era capaz de facer unha bomba e que tamén se dedicaba a axudar a xente necesitada. Pois neste sentido está a similitude, o protagonista de “Último aviso” é capaz de facer case calquera cousa con obxectos recollidos nun momento nunha casa e saír con ben de calquera situación, como facía MacGyver, e como este, tamén se dedica a axudar a xente enfrontada a outros máis poderosos. Creo que os parecidos son máis que evidentes.
Pois isto é o que é, unha serie entretida, sen moitas máis pretensións, pero que consegue que durante 40 minutos pasemos un bo rato, ríamos máis dunha vez coas situacións que se producen e cos personaxes, cuns diálogos áxiles e simpáticos e cuns casos que resolver a veces case esperpénticos, a verdade. A ver se estes de Fox ou os de Cuatro se deciden a poñer as seguintes temporadas, porque xa dixen, a primeira remata dun xeito que nos deixa a velas vir, e polo menos eu quero saber que máis pasa despois.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=wANqCOlFF1Y&hl=es_ES&feature=player_embedded&version=3]
No hay comentarios:
Publicar un comentario