Hoxe déixovos unha nova
novela do xénero negro que tamén me chegou por recomendación
paterna. Non é exactamente un exemplo perfecto do xénero e algúns
críticos e o propio autor falan dela como unha forma especial dentro
deste xénero, como un thriller a cámara lenta, no que o núcleo
central é outro e non a historia de asasinatos, resolución de
misterios ou captura dun desapiadado asasino, aínda que de todo isto
ten, claro. O autor é R. J. Ellory e a novela titúlase “Solo el
silencio”, editada no ano 2011 por RBA Libros. Un autor que non
coñecía e que me gustou bastante, sobre no sentido de como xoga con
moitos dos lugares comúns do xénero para facer algo lixeiramente
distinto en moitos sentidos.
A primeira sorpresa foi
descubrir que non é un autor americano, algo que se me pasou pola
cabeza cando estaba a ler a súa novela. Roger Jon Ellory é inglés,
nado en 1965 en Birmingham. Tras uns primeiros anos marcados polo
abandono do seu pai antes do seu nacemento ou a morte da súa nai,
pasar por diferentes internados e rematar estudando na súa cidade
natal. É diplomado en artes gráficas e deseño, abandonando a
universidade antes de licenciarse. Aos 17 anos foi arrestado por caza
furtiva e condenado a prisión. Interesouse polo deseño gráfico, a
fotografía e a música, actualmente forma parte dun grupo musical.
Entre as súas influencias á hora de escribir recoñece as de Conan
Doyle, Tolkien ou Stephen King e doutros importantes autores de
ficción, xénero ao que é afeccionado. Comezou a súa primeira
novela con 22 anos. Entre 1987 e 1993 escribiu máis de vinte
novelas, a maior parte delas rexeitadas polas editoriais. Por esa
razón deixou de escribir, pero retomou a actividade no ano 2001.
Empezou a traballar como oficinista e dedicou as súas horas libres a
escribir de novo. Entre 2001 e 2003 rematou tres novelas,
“Candlemoth” foi unha delas e conseguiu publicala en 2003, cun
certo éxito dentro e fóra do seu país. Desde aí ata 2013 publicou
dez novelas máis, gañando algúns premios de certa importancia. A
que vos deixo hoxe é a súa quinta novela nesta serie, con gran
éxito, traducida a vinte idiomas e con varias nominacións e premios
gañados, incluso chegará ao cine. Polo que vin é, de momento, a
única que se pode ler en castelán. Como curiosidade dicir que hai
uns anos descubriuse que baixo varios pseudónimos o propio autor
dedicábase a dar boas valoracións e críticas das súas novelas en
páxinas web de ventas, como Amazon. Chegaba a cualificalas de
xeniais, magníficas ou de obras mestras modernas, ao mesmo tempo que
atacaba a algúns dos seus competidores.
A novela transcorre no
pequeno pobo de Augusta Falls, en Georgia, ao sur dos Estados Unidos
a finais dos anos 30, chegando case ata os nosos días. O
protagonista central é Joseph Vaughan, que nese momento so conta con
doce anos de idade, nun mundo dominado pola ameaza da Alemaña nazi e
o principio da Segunda Guerra Mundial. Aos seus poucos anos verase
inmerso nun mundo de tristeza e violencia. O primeiro golpe é a
morte do seu pai, quedando so coa súa nai nunha pequena granxa das
aforas do pobo e con poucos recursos económicos. Ademais diso
empezarán a aparecer cadáveres de nenas brutalmente asasinadas.
Tras secuestralas o asasino mátaas e mutílaas salvaxemente,
deixándoas despois onde calquera poderá atopalas. Joseph, pensando
nas nenas e sobre todo nunha das súas veciñas, decide formar unha
patrulla con varios dos seus compañeiros, os Vixiantes, para tentar
atopar á persoa que está a facer esas barbaridades, pero todos os
seus esforzos non chegarán a bo porto. Os asasinatos continúan, a
policía de varios condados está completamente desorientada, non
teñen pistas nin a máis mínima idea de quen está a facer estas
cousas. Joseph non ten demasiados amigos e a relación coa súa
profesora vaise facendo cada vez máis estreita. Ela ve algo nel, un
talento especial que non quere que desaproveite. A Joseph gústalle
escribir e ela será a encargada de que desenvolva ese potencial que
ten, animándoo, dándolle lecturas e conseguindo que participe
nalgúns concursos. Pero nada serve, nin a patrulla nin o traballo
policial. Joseph vai crecendo, a súa vida vai cambiando en moitos
sentidos e os asasinatos non paran. Incluso el será un dos que atope
a unha das nenas salvaxemente asasinadas. Todo fai pensar que ten que
ser alguén que pertenza a algún dos pobos que están preto aos
lugares onde van aparecendo, pero a policía segue sen pistas. En
certo momento un veciño parece ser o asasino, varios obxectos das
nenas mortas aparecen no seu poder, por fin parece que todo rematou.
Pero cincuenta anos despois, tras moitas cousas, os asasinatos non
paran. Rematará algunha vez? Quen é o brutal asasino? Toda esta
historia, acompañada da vida de Joseph Vaughan, que é un dos
núcleos centrais da historia.
A min a novela gustoume
bastante. Está escrita con sobriedade, sen demasiados excesos e ao
mesmo tempo lese dunha forma fluída e a historia faise interesante.
Como dixen ao principio nalgúns sitios falan dela como un thriller a
cámara lenta, polo que está lonxe da típica historia do xénero.
Aquí non temos pistas, investigacións nin moito menos acción,
disparos ou esas cousas. Se lle quitamos o compoñente do asasino en
serie podería ser unha historia case igual de interesante pero na
que quedarían sen explicar algunhas reaccións, situacións ou
formas de comportarse dalgúns personaxes. Os asasinatos das nenas
son un fío central da vida de Joseph que se vai alongando a través
do tempo e que ten unha gran influencia en todo o que lle vai pasar
ao longo da historia. Pero a trama está centrada neste personaxe
principal, na súa vida desde a súa infancia nese pequeno pobo ata
case o final, cando vive en Nueva York. Ao longo de todo ese tempo
coñeceremos todo o que lle pasa, que non será pouco. Non é unha
novela negra nun sentido preciso, é un relato narrativo que ten como
detonante das situacións a ese asasino en serie de nenas. A historia
é interesante e está ben desenvolvida e será imposible que non nos
preguntemos varias veces quen pode ser ese brutal asasino, pero ao
mesmo tempo interesaranos moito a vida de Joseph e o que lle vai
pasando, como vai desenvolvéndose e todos os problemas que terá.
Ademais diso todos os personaxes que xiran ao redor del son
importantes, desde os que están ao seu lado nos seus primeiros anos
ata os que irán aparecendo a medida de que crece.
Como curiosidade comentar
que antes de ler a novela non vira nada da vida do autor nin das súas
influencias. Cando estaba a ler os primeiros capítulos pensei que me
recordaba en moitas cousas a algunhas historias dun dos meus autores
favoritos, Stephen King. En concreto moitos dos momentos dese
principio trouxeron á miña memoria un dos seus mellores relatos
curtos, “Verano de corrupción”, de onde saíu unha das mellores
películas que toman os seus contos como base, “Cuenta conmigo”.
Esa relación que se establece entre Joseph e os seus amigos, a
complicidade e moitas das situacións que pasan semellaban en moito a
esa historia. Todo quedou máis claro cando lin que este autor era
unha das influencias que el mesmo recoñecía, é imposible non darse
conta.
Como dixen, unha novela
negra algo distinta ao habitual, sen moitos dos elementos típicos do
xénero e con outros que si aparecen, con cousas engadidas que fai
que sexa interesante e entretida. Creo que podería gustar aos
afeccionados ao xénero, pero tamén a moitos que non o sexan, porque
como dixen é máis a narración dunha vida completa que a
investigación desa decena de asasinatos. Lese con interese e creo
que consegue atrapar ao lector nesa vida de continuos altibaixos, con
bos e malos momentos. Sobre todo porque cando empezamos a ler estamos
ao mesmo tempo coñecendo o final e o principio da historia, partimos
como lectores do final para ir vendo como se vai desenvolvendo todo,
pero non quero contar máis porque penso que merece a pena que a
leades. Anotarei ao autor, creo que as súas outras novelas poden
resultar apetecibles.