"The amazing Spiderman"

Pois hoxe vai outra de cine, curioso que esteamos a ir un pouco máis agora que en inverno, pero con este estraño verán que temos pola esquina noroeste as opcións quedan un pouco reducidas. A carteleira segue sen ser nada doutro mundo e non é fácil escoller unha película porque non hai demasiadas que chamen a atención, quedan poucas onde elixir. Xa deixei patente en varias ocasións as miñas preferencias polas historias de superheroes e todas as estreadas ultimamente foron aparecendo comentadas aquí. A verdade é que a este de hoxe lle tiña unhas ganas relativas, sobre todo porque tampouco é que vira a necesidade de que nos volveran contar máis ou menos a mesma historia que tiñamos visto antes e fun vela cunha certa predisposición, con algo de neutralidade. Pois ao final foi unha grata sorpresa, creo que responde algo mellor ao espírito do personaxe, que o actor protagonista está algo mellor e a película en liñas xerais é máis entretida e emocionante que a súa, digamos, versión anterior. A cinta é “The amazing Spiderman”, que sigo sen saber por que non pode ser, simplemente, “O incrible Spiderman”, que xa está ben de manter eses títulos en inglés.

De todos modos a historia que nos vai contar xa é sabida, o nacemento do personaxe, como Peter Parker convértese en Spiderman e as cousas que lle traerá o cambio, de ser un rapaz gris, que pasa desapercibido ao superheroe que todos coñecemos. A grandes rasgos é a mesma historia que nos contou Sam Raimi en 2002 e que tivo dúas continuacións no 2004 e 2007 co mesmo plantel de actores. Esta é a gran razón para pensar que unha nova película debería seguir co personaxe, e non contarnos o mesmo, sobre todo cando so pasaron dez anos desde a estrea da anterior. Aínda así sendo a mesma historia ten algunhas cousas lixeiramente distintas, pero que non son suficientes para xustificar esta estrea. Parece máis un intento de revitalizar ao personaxe con vistas a algunha película máis, ao haber cambio de actor e esas cousas. A idea igual é esa, pero non o teño claro, o éxito da cinta está a ser discreto e non está garantida a súa continuación.

Agora vemos que Peter Parker vive cos seus tíos trala morte dos seus pais e que o seu pai dedicábase á investigación xenética. Buscando noticias dos seus pais irá a un laboratorio de experimentos xenéticos, aí será onde o pique a famosa araña que o converterá en Spiderman. De novo veremos como o seu tío é asasinado por un ladrón e el séntese culpable. Acostumándose pouco a pouco aos seus novos poderes (que neste caso é algo que se explota algo menos que na outra, é algo máis directo, supoño que partindo da idea de que o espectador xa o sabe) irá buscando ao asasino e evolucionando na forma de ver o seu novo poder e como usalo. Polo medio, como está mandado, o personaxe de Gwen Stacy, a rapaza da que está namorado desde sempre e o enfrontamento co o seu antagonista nesta historia.

O director é Marc Webb, unha das súas primeiras películas e que ven do mundo da televisión. Quizais nalgúns momentos fáltalle a forza visual de Sam Raimi, pero aínda así non está mal. Iso si, ao estar pensada para a súa estrea en 3D ten algunhas escenas nas que se nota que se quere provocar un certo efectismo no espectador que vaia vela con gafas, nos vímola en versión normal e quizais a presencia dese tipo de escenas era algo esaxerada. Andrew Garfield é o actor protagonista, que tamén ven fundamentalmente da televisión e con algunha película máis no seu haber. Nalgúns sentidos gustoume máis que Tobey Maguire, quizais ten algo máis de personalidade, non nos deixa un Peter Parker tan débil e torturado, tan triste nalgúns momentos, que era algo que non me gustaba demasiado dese actor cando interpretaba ao superheroe. En liñas xerais creo que o personaxe gaña algo co cambio de actor, pero evidentemente é so unha cuestión de preferencias persoais.

No que se refire á película en si xa dixen que en xeral gustoume algo máis que a primeira da anterior serie. Creo que é un pouco máis entretida, con algunhas escenas máis emocionantes e cunha relación entre os personaxes menos triste, menos centrada no sufrimento do personaxe central e máis cara ao lado do bos que son os seus poderes e como pode usalos. Como algunhas cousas xa as sabemos pasa algo por riba delas e iso fai que gañe algo en ritmo, aínda que tamén se perden outras. Con respecto ao cómic hai unha serie de elementos que desapareceron e bótanse de menos, pero non os vou contar para non desvelar demasiado. Hai unha serie de fíos da historia clásica de Spiderman que desaparecen e nese sentido non me gustou demasiado, son constantes do personaxe que non se poden eliminar así como así, penso eu.

Dúas horas e vinte que se pasan con bastante rapidez. A película ten ritmo e é moi entretida, con algúns toques de humor ben metidos dentro da historia e que lle quitan ese aire de transcendencia que sempre se lle quere dar a este personaxe, non sei moi ben por que. Para pasar o rato non está mal e a nós gustounos moito, pero sigo a pensar que esta nova versión é case prescindible e innecesaria, prefería unha nova aventura do personaxe, con novos enfrontamentos e non ver de novo máis ou menos o mesmo. Recomendable se a carteleira non ofrece moito máis, os afeccionados ao xénero posiblemente non deberían deixala pasar, pero se o fan tampouco pasaría nada. Agora a esperar á fin de semana do 20 deste mes para ver a nova entrega dunha das mellores sagas que hai con este tipo de personaxes, Batman, que nesta serie do Cabaleiro Escuro creo que alcanza cotas moi altas, tanto no visual como no argumental.

E para os nostálxicos e para que alucinen os máis novos, déixovos un pequeno vídeo do primeiro Spiderman que vimos sen ser de animación, unha serie de televisión dos anos 70, non vou dicir o que riron na casa os meus fillos cando llo ensinei e lles comentei, creo recordar, que a vin enteira, o que cambian as cousas.