O autor de hoxe creo que
é dos que máis apareceron por este blog de momento, xa dixen en
varias ocasións que era un dos meus novelistas favoritos escriba o
que escriba e que son un fan incondicional de todas as súas obras.
Como todo autor bastante prolífico ten de todo na súa produción,
pero ata as que menos me gustaron superan con algo a nota media e
creo que ningunha me decepcionou. Certo é que nestes últimos anos
andaba un pouco frouxo, pero as súas últimas historias fixéronme
recuperar ao autor do que tiña un gran recordo, cun aire as súas
primeiras e boas novelas. Falo de Stephen King e neste caso o seu
último libro, “22/11/63”, que me pareceu realmente bo dentro do
xénero. As dúas últimas que comentei gustáranme bastante, tanto
“La cúpula” (que so me deixou algo frío ao final) como os catro
excepcionais contos de “Todo oscuro, sin estrellas” (esta máis
que a anterior) fixéronme volver aos anos das súas grandes novelas,
tanto en entretemento como en tensión. Con esta de hoxe creo que
King escribiu unha das súas mellores novelas dos últimos anos,
superior con moito á anterior, sempre falando das súas novelas
longas, non das coleccións de contos, que sempre me pareceron
realmente boas.
Neste caso estamos dentro
do mundo das viaxes no tempo. Algo que parece que volve a estar de
moda en varias novelas actuais, desde as comentadas aquí de Félix
J. Palma a outras que irán aparecendo por aquí comentadas.
Atopámonos loxicamente cunha novela de xénero fantástico, pero cun
aire de verosimilitude e credibilidade bastante alto. No epílogo
final o autor fala do traballo de documentación que fixo, bastante
serio, para reflectir tanto a época como os acontecementos que se
narran, en gran parte baseados en feitos históricos aos que King
dálle o punto perfecto de imaxinación. Moitos dos personaxes que
aparecen na novela, non os directamente protagonistas, son reais e
vainos contar algúns feitos, situacións e momentos que ocorreron na
realidade deses anos. Centrado no asasinato de John Fitgerald Kennedy
en Dallas na data que da título á novela e nunha persoa que vai
tentar evitalo. Lee Harvey Oswald será un dos personaxes centrais,
contándonos ademais a historia do mesmo, unha historia que en xeral
descoñecía, interesante e curiosa, con moitos elementos que me
resultaron máis que interesantes.
O protagonista é Jake
Epping, un profesor de literatura inglesa no pequeno instituto de
Lisbon Falls, por suposto en Maine (marco de gran cantidade de
novelas do autor). Separado da súa muller, alcohólica, tamén
imparte clases nocturnas para adultos. Nunha desas clases pide aos
seus alumnos que lle presenten unha redacción na que lle conten un
acontecemento que fora fundamental para o desenvolvemento das súas
vidas. Nunca imaxinará o que vai ler pouco despois nas páxinas que
lle presenta o conserxe do instituto, un home coxo ao que todos os
alumnos vacilan e mortifican. Harry Dunning vaille contar como, nunha
noite de Halloween de cincuenta anos atrás, o seu pai volve a casa
(estaba separado da súa nai) para matar cun martelo a súa nai, o
seu irmán e á súa irmá, un feito que vai marcalo de por vida e
que deixará a Jake completamente impactado. A súa forma de ver a
vida cambiará e máis vai facelo pouco despois. É habitual dunha
hamburguesería, que dirixe o seu amigo Al e que se está a quedar
case sen clientes coa sospeita de que as hamburguesas son demasiado
baratas como para non esconder algo máis que carne. Al cóntalle
algo incrible, ao fondo do almacén do seu negocio hai un burato no
tempo, un sitio que te leva sempre ao mesmo momento puntual e ao
mesmo sitio, pero do ano 1958. Durante moito tempo Al estivo usándoo
para ir ao pasado e tentar cambiar algo que o ten obsesionado, evitar
o asasinato de JFK en Dallas cinco anos despois. Pero agora ten un
problema, un cancro terminal que impide que leve a cabo esta misión.
Durante moito tempo estivo a recompilar datos, levando un diario do
que fixo, seguindo a Oswald, sobre todo para saber antes de actuar se
estaba so ou formaba parte dunha conspiración para asasinar ao
presidente dos Estados Unidos. Os seus días rematan e quere que Jake
tome o relevo para levar a cabo a misión. O mellor de todo é que
pase o tempo que pase no pasado no presente so transcorren dous
minutos. Jake dubida da historia, pero fai unha entrada rápida e
atópase de repente noutro lugar e noutra época, en 1958, así que
non lle queda máis remedio que crer a incrible historia. Ademais hai
outra cousa que quere facer, tentar evitar tamén que o pai de Harry
Dunning mate a toda a súa familia para poder darlle a todos eles un
novo futuro. Convertido en George Amberson irá ao pasado, vivirá
nel, traballará, convivirá cunha época que case chegará a
gustarlle máis que a súa. Coñecerá a moita xente e seguindo as
notas de Al seguirá a traxectoria de Oswald ata chegar ao ano 1963,
pero todo o que pasará teredes que lelo, que non volo penso contar.
Conseguirá evitar o asasinato de Kennedy e cambiará o futuro?
Esta é a historia que
nos deixa King, unha historia máis que interesante, curiosa e, sobre
todo entretida, tanto que as cen últimas páxinas tiven que lelas
ata altas horas da noite, non era capaz de deixalo sen saber como ía
rematar a historia. Cambiar o pasado é algo que aparece en moitas
historias e en todas elas ese cambio ten fortes implicacións para o
presente desde o que se tenta cambiar. Pero neste caso o autor
introduce un novo elemento, o pasado non se deixa cambiar facilmente
e Jake atoparase con continuos reveses nas cousas que pretende facer
e que lle parecen sinxelas nun principio. Irá aprendendo a medida
que avanza, pouco a pouco e con calma, tentando non cometer ningún
erro e moito menos que alguén descubra que non é quen di ser. En
moitos momentos atoparase cunha vida que lle gusta moito máis que a
que leva na súa época real e as dúbidas, as ganas de quedar, serán
fortes, así como a misión que lle encargou Al, que as veces parece
moi fácil e outras non tanto.
A ambientación é
realmente xenial. Estamos nos anos 69 en Estados Unidos, unha época
chea de fascinación en moitos momentos. Os grandes coches, a vida
nas pequenas cidades americanas (pasa por varias e todas elas
distintas), a música, os adolescentes..., todo contribúe a darnos
unha idea realmente boa de como era a vida nesa época. Detalles que
axudan ao marco, como por exemplo, que todo o mundo fuma e en todo
momento (nese sentido recordoume á imprescindible serie “Mad Men”,
ambientada a mediados dos sesenta e coa que ten algunhas cousas en
común), algo ao que Jake, que vén dun mundo distinto nese sentido,
tarda en afacerse. Moitas axudas para esta ambientación histórica,
personaxes do momento, músicos e cancións que moitos coñecerán ou
feitos históricos son elementos fundamentais e mostran o traballo do
autor nese sentido.
Para os fans do autor
son, como case sempre, múltiples as referencias a constantes da súa
obra ou a momentos doutras novelas. A mención imprescindible ao pobo
de Castle Rock, que aparece case sempre nas súas historias dun modo
ou doutro. A prisión de Shawshank tamén se menciona, onde
transcorría a xenial “Cadea perpetua”. Asasinos disfrazados de
pallaso... Xestos para os habituais das súas novelas ou contos.
Para min a mellor novela
que publicou nestes últimos anos e penso que unha das súas mellores
historias. O plantexamento é perfecto e todo está engarzado dun
modo xenial. Como sempre con ese estilo fluído, visual e as veces
estremecedor polo directo que é e que fai que non poidas deixar de
ler en moitos momentos e teñas que seguir para ver que vai pasar a
continuación. Unha fábula do tempo, das cousas que poderíamos
cambiar e os efectos que poderían ter se o fixeramos. Cunha perfecta
conxunción entre os personaxes de ficción e os históricos (que non
son poucos e polo lido no epílogo cunha fidelidade histórica
bastante alta) que fai, como xa dixen, que dentro do ficticio sexa
case crible. Unha novela que podería gusta a todos aqueles que non
sexan demasiado afeccionados ás historias de Stephen King,
imprescindible para os fans.
No hay comentarios:
Publicar un comentario